Katarzynka
Patrick Modiano, Katarzynka, ilustr. Jean-Jacques Sempé, Czuły Barbarzyńca Press, Warszawa 2008
„Świat nie jest taki zły”, zwłaszcza gdy zdejmie się okulary i wszystko wokół straci ostrość, stanie się rozmyte, łagodne i zamglone. Taki jest świat dzieciństwa Katarzynki spędzonego w paryskiej X dzielnicy – świat, który wspomina już jako dorosła Katarzyna, stojąc w oknie nowojorskiego domu.
Na ten dziecięcy świat Katarzynki składają się miejsca i osoby, które „pobrzmiewają w jej pamięci”: magazyn, nad którym mieszkała z tatą, szkoła baletowa, miejsce zabaw na skwerze, zrzędliwy wspólnik ojca, który czytał jej swoje wiersze, i nauczycielka tańca ukrywająca swą prawdziwą tożsamość.
Dziecięcy świat Katarzynki jest bezpieczny, choć wokół niej dzieją się rzeczy dziwne, niepokojące. Jednak sprawy dorosłych nie mącą jej spokoju. Przed złem chronią ją ojcowska opieka i miłość. Ich relacje są wyjątkowe: to prawdziwi przyjaciele. Czasem oboje zdejmują okulary, by oderwać się od prawdziwego świata… i marzyć.
Autorem tej krótkiej, ciepłej opowieści o Katarzynce jest zdobywca Nagrody Nobla w dziedzinie literatury Patrick Modiano, a autorem ilustracji – znany rysownik Jean-Jacques Sempé. I choć obaj twórcy pokazują Katarzynkę w żartobliwych sytuacjach, jej przygody nie wywołują szczerego śmiechu, raczej zadumę nad przemijającym czasem. Chociaż – jak twierdzi dorosła Katarzyna – „Nigdy się nie zmieniamy, jesteśmy tacy sami, jak ci, którymi byliśmy w przeszłości, którzy żyją sobie nadal aż po wieczne czasy. Tak więc zawsze pewna dziewczynka, Katarzyna Certitude, przechadzać się będzie ze swoim tatą ulicami X dzielnicy Paryża.”